اغلب خانم ها از حرف نزدن و یا کم صحبت بودن آقایان، شکایت دارند. هر چند که به نظر می رسد خلقت مردان به این صورت است که نوعا، به تشریح و تفصیل، سخن نمی گویند و علاقه ای به ارائه توضیحات مفصل درباره هر موضوعی ندارند. اما خانم ها دقیقا نقطه مقابل این داستان هستند. این بدان معناست که اغلب خانم ها به صحبت کردن، توضیح و تشریح مسائل و وقایع مختلف علاقه مند هستند. شاید همین تفاوت است که موجب می شود بسیاری از خانم ها در زندگی مشترک، از کم حرف بودن شریک زندگی شان، تا حدودی غمگین و افسرده باشند.
به نظر می رسد خانم ها به طور ذاتی به گفتگو و حرف زدن در رابطه با موارد گوناگون، علاقه دارند و این فعالیت از اعمال روزمره آنها می باشد.
اما به نظر می رسد آقایان ترجیح می دهند درباره مطالب ضروری حرف بزنند یا اینکه در معرض پاسخگویی به سوالی قرار گیرند.
با توجه به اینکه حرف زدن برای اغلب بانوان، از اهمیت زیادی برخوردار است در بسیاری از مواقع در زندگی مشترک، کم حرفی همسرانشان را به گونه های مختلفی تفسیر می کنند و به طور کلی این موضوع تا حدودی برایشان آزاردهنده است.
اما باید گفت که بهترین و ساده ترین راهکاری که در این زمینه وجود دارد این است که خانم ها همیشه منتظر نباشند تا همسرشان آغاز کننده صحبت باشد و یا اینکه بدون هیچگونه مقدمه چینی، به سخن گفتن در رابطه با موضوعی خاص بپردازند. بهتر است وقتی یک خانم، نیاز به صحبت کردن را در درون خود احساس می کند و تصور می کند با صحبت کردن با همسرش، بر میزان صمیمیت و محبت وی و همسرش، افزوده می شود، باید سعی کند با او حرف بزند و در این مورد، پیش قدم شود و نباید انتظار داشته باشد که مرد برای این اقدام پیش قدم باشد. بنابراین زن باید اولین کسی باشد که شروع می کند، حتی اگر همسرش حرفی برای گفتن نداشته باشد. همین که یک زن، از شنونده بودن همسرش خوشحال باشد، احتمالا موجب می شود تا مرد نیز به تدریج شروع به صحبت کردن کند.
توجه داشته باشید که اگر مردی حس کند که به طور آمرانه از اومی خواهند که سخن بگوید، احتمالا به گونه ای در این رابطه مقامت می کند و زن با سخنان مکرر و سوال پیچ کردن، او را خسته کرده و از خود می راند.
فراموش نکنید که مردان در درجه اول نیاز دارند که همسرشان انها را همانطور که هستند، بپذیرند. پس هرگز نباید برای تشویق مردان به حرف زدن، آنها را متهم به کم حرفی، بی احساسی و یا بی محبتی کرد.
یک مرد وقتی به این نتیجه برسد که همسرش قدر او را می داند و ارزش محبت او را درک می کند، به طور تدریجی با همسرش وارد یک گفتگوی جذاب و صمیمی می شود.
وقتی مردی حس می کند به خاطر گوش کردن به حرفهای زن، از او قدردانی می شود و به خاطر سکوتش، طرد نمی شود، به آرامی این توانایی را پیدا می کند که حرف بزند. وقتی که حس کند اجباری برای گفتن ندارد، به طور طبیعی شروع به حرف زدن می کند ولی در اغاز، نیاز دارد که پذیرفته شود.1
بهتر است همواره به صحبت کردن با شوهرتان بیندیشید و کم حرفی مرد شما، باعث نشود که از حرف زدن با او منصرف شوید. بسیاری از خانم ها به خاطر این خصلت مردها، از اینکه بخواهند همواره شروع کننده یک گفتگو یا همسرشان باشند، بیزارند و همین امر موجب می شود تا نیاز به حرف زدن را با افراد دیگری از قبیل دوستان و آشنایان، پر کنند.
این اقدام به مرور زمان موجب شکل گیری یک فاصله عاطفی میان همسران می شود و نوعی سردی در رابطه زناشویی را به وجود می اورد و مسیر زندگی مشترک را برای زن و مرد مجزا می کند. به این ترتیب آسیب های بسیاری ممکن است به خانواده وارد شود که اثرات ان، تا مدتها به طول انجامد.
پس باید گفت که خانم ها نباید از اینکه همواره آغاز کننده صحبت با همسرانشان باشند، خسته و دلزده شوند. اگر دائما به اثرات مثبت و مفید این اقدام بیندیشند، این حس خستگی از بین می رود و در عوض به لذت ایجاد یک گفتگوی صمیمانه با همسرشان، دست پیدا می کنند.
وقتی این عمل تکرار شود، به مرور زمان موجب ایجاد نوعی احساس اعتماد و محبت، در مردان می شود.
همین احساس در ادامه زندگی احتمالا به انجا می رسد که مردان نیز از هم صحبت شدن با زنان، لذت ببرند و این نوع از گفتگوها را به عنوان امری دوست داشتنی و تسکین دهنده برای خویش، ببینند. بنابراین به نظر می رسد نحوه نگرش خانم ها به این موضوع می تواند به تحقق یک معجزه در آقایان کمک کند. معجزه ای که از مردان ساکت و کم حرف، مردانی را می سازد که لااقل در برابر همسرانشان حرف می زنند و به تشریح مسائل می پردازند.
نظرات شما عزیزان:
آمار
وبلاگ:
